هنر ملیله کاری در ایران

کاری که مشاهده می‌کنید یک توپ نقره است

 این کار توسط استادم ساخته شده است وی از معدود استاد کاران در این زمینه و تنها کسی است که این هنر را بصورت حجمی ساخته است

 ساخت این توپ  به مدت ۱۸ ماه زمان برده است که کلیه مراحل {طراحی تا ساخت}  با دست و ابزار دستی می‌باشد

کلیه اشکالی بسیار ریزی که در شکل می‌بینید همگی بصورت جداگانه ساخته می‌شود

و بصورت یک پازل چیده  و با روشهای خاصی یک تکه می‌شوند

یک عکس دیگه از این کار

پایه لیوان

صدای اب

راستی اقاقی

میدونی

اگر سنگها در مسیر رود نبودند هرگز صدای آب شنیده نمی شد.

برا اونایی که تو ساحلند دریا خیلی آرومه ولی دریا واسه خودش .....

من آن موجم که آرامش ندارم
                به آسانی سر سازش ندارم

                            همیشه در گریز و در گذارم
                                      نمی مانم به یکجا بی قرارم

سفر یعنی من و گستاخی من
               همیشه رفتن و هرگز نماندن

                           هزاران ساحل و نادیده دیدن
                                     به پرسش های بی پاسخ رسیدن

من از تبار دریا از نسل چشمه سارم
              رها تر از رهایی حصار بی حصارم

                          ساحل حصار من نیست
                                        پایان کار من نیست

همدرد و یار من نیست
            کسی که یار من نیست در انتظار من نیست

                            صدای زنده بودن در خروشم
                                         به ساحل چون می یایم خموشم

به هنگامی که دنیا فکر ما نیست
                برای مرگ هم در خانه جا نیست

                           اگر خاموش بشینم روا نیست
                                        دل از دریا بریدن کار ما نیست 

                                                                                      ((موج از داریوش))

این شعر برای اقاقی عزیز که بهتر بشناسه

مسافر شهر اقاقی ها

سلام مسافر

رفتی پیش اقاقی ها و تو زیبایی اونها محو شدی خودتو یه اقاقی دیدی بین یه دنیا اقاقی یه دنیا عشق زیبایی که تو کوچیک  خونه هاشون دریایی از محبت دارند

می بینی که چه زیباست

می بینی که چرا می گفتم فاصله قد یه دنیاست بین دنیای تو با من. تو دنیای تو اقاقی ها یه رنگ دیگه اند یه بوی دیگه میدن ولی اینجا اقاقی ها بوی عشق میدن عطرشون میخواد زندگی رو به همه هدیه بده . بویی که نمیخوای هیچ وقت فراموش کنی . وقتی که خنکای شب داری بین اقاقی ها قدم میزنی اون لحظه رو دوست نداری با هیچ چیز عوض کنی

مسافر شهر اقاقی ها

از این اقاقی ها خیلی جا هست که حتی من و تو از بودنشون خبر نداریم تو خیلی از خونه های دنیای ما که حتی یه باغچه کوچولو هم ندارند اقاقی هست که حتی خوشبوتر هم هستند.

مسافر

 مسافرت به این دنیا بهت یه دنیا عشق می ده به روحت یه تنفس تازه ولی چرا برا خودت تو دنیای خودت اقاقی نمیکاری اگه نمیشه خوب یه دنیا از دنیای ما برا خودت بساز تا همه بدونن که تو مال دنیای اقاقی ها هستی

 

برای اقاقی

نه تو می مانی

نه اندوه

ونه هیچ یک از مردم این آبادی

به حبا ب نگران لب رود قسم

وبه کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت

غصه هم خواهد رفت

آن چنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند

لحظه ها عریانند

به تن لحظه خود جامه اندوه مپوشان هرگز

توبه آیینه

نه

آیینه به تو خیره شده است

تو اگر خنده کنی او به تو خواهد خندید

و اگر بغض کنی

آه از آیینه دنیا که چه ها خواهد کرد

گنجینه دیروزت پر شد ازحسرت واندوه وچه حیف

بسته های فردا همه ای کاش ای کاش

ظرف این لحظه و لیکن خالی است

سا حت سینه پذیرای چه کس خواهد بود

غم که ازراه رسید  در این سینه براو باز مکن

تا خدا یک رگ گردن با قی است

تا خدا مانده

 به غم وعده این خانه مده

عاشق بودن

عاشق بودن

توانمند بودن در پذیرفتن ایده ها و واقعیت های نو است

دانستن آن است که

دیگران نیز آنچه بوده نمی مانند و تغییر آرام آرام او را دگرگون می کند

عاشق بودن

بخشیدن تا سرحد مرگ است

والاترین هدیه ها بین دوستان اعتماد است و درک متقابل

 این دو ارمغان عشقند

عشق

ایثار چیزی بیش از خود است

تنها در طلب لبخندی کوچک

عاشق بودن

دیدن نه تنها با چشم بلکه با دل است

پرورش بینشی در ژرفای احساس خود و دیگری است

داشتن درکی نیکو از پیوند میان دو انسان است

عاشق بودن

 فدا کردن خود به تمامی است  

نظر یادتون نره

پرواز را بخاطر بسپار پرنده مردنی است

ای پرنده مهاجر ، ای پر از شهوت رفتن
فاصله قد یه دنیاست ، بین دنیای تو با من
تو رفیق شاپرکها ، من تو فکر گلمون
تو پی عطر گل سرخ ، من حریص بوی نونم
دنیای تو بینهایت همه جاش مهمونی نور
دنیای من یه کف دست روی سقف سرد یک گور
من دارم تو آدمکها میمیرم ، تو برام از پریها قصه میگی
من توی حیله وحشت میپوسم ، برام از خنده چرا قصه میگی
کوچه پس کوچه خاکی ، در و دیوار شکسته
آدمهای روستایی ، با پاهای پینه بسته
پیش تو یه عکس تازه است واسه آلبوم قدیمی
یا شنیدن یه قصه است از یه عاشق قدیمی
برای من زندگیمه، پر وسوسه پر غم
یا مثل نفس کشیدن ، پر لذت دمادم
ای پرنده مهاجر ، ای همه شوق پریدن
خستگی کوله بار ، روی رخوت تن من
مثل یک پلنگ زخمی پر وحشته نگاهم
میمیرم اما هنوزم دنبال یه جون پناهم
نباید مثل یه سایه ، زیر پاها زنده باشیم
مثل چتر خورشید باید روی برج دنیا واشیم

پرنده مهاجر از داریوش

نظر یادتون نره

سفر

     به کجا چنین شتابان 

                            گون از نسیم پرسید            

دل من گرفته زینجا 

هوس سفر نداری               

ز غبار این بیابان                          

همه آرزویم اما

چه کنم که بسته پایم              

به کجا چنین شتابان 

           به هر آن کجا که باشد              

به جز این سرا سرایم                           

سفرت به خیر اما

                  تو و دوستی خدا را               

چو از این کویر وحشت                            

به سلامتی گذشتی                                          

       به شکوفه ها به باران                                                      

برسان سلام ما را